Onze hond Boy, hoe ik hem heb leren kennen.
Ik heb Boy leren kennen toen ik voor het eerst bij me vriendin over de vloer kwam, toen ik naar binnen liep kwam er een enthousiaste hond, al blaffend en grommend naar mij toe. Maar wel met een kwispelend staartje dat heel snel heen ging. Uiteraard flink snuffelen en ik mocht hem al gelijk aaien, ik was een beetje terug houden want hij gromde nogal veel. Ah joh zij me vriendin, dat is voor hem normaal hij doet niet anders, dit grommen dat betekend niks bij hem.
Al snel hadden wij een band, spelen deed je toen nog heel erg graag en kwam je naar me toe met een stuk trek touw of een bal. Grommen als of zijn leven er van afhing gingen we de hele woonkamer door. Vaak ging ik toen met me vriendin mee met uitlaten en gingen we lekker een balletje gooien in het park, oh zo fanatiek. Wie Boy een beetje kent weet dat hij zijn bal niet zomaar loslaat tenzij je er 2 heb en die vervolgens laat zien, dan laat hij de bal meestal los.
De jaren volgende en elke keer als het ik het weekend bij vriendin was en binnen kwam, was ik de eerste 10 minuten altijd bezig met boy te begroeten en dan pas kon ik de rest gedag zeggen in het huis. Wat een knuffelbeer, en zo’n mooie honden kop. S’nacht schrok ik me nog regelmatig de blubbers als ik tegen je aanliep als in het donker al zoekend naar de wc. Wat kan je vals grommen en daar zit dan nog geen betekenis achter. Dat moet je ook maar echt weten bij je.
Over de jaren heen ben ik op me eigen gaan wonen en al snel trok me vriendin bij me in. Al snel merkte me schoonouders op dat dit Boytje niet tegoeden kwam, hij ging zich afzonderen en leek redelijk fut loos, uiteindelijk hebben zij er een puppy bij gehaald om te kijken of boy dan weer tot leven kwam, maar dit bleek toch niet het geval. Boy ging zich nog meer afzonderen, bleef de hele dag bij de deur liggen en kwam alleen maar als die uit ging of eten kreeg.
Wij waren al een tijdje aan het afwegen wat voor hond we wilden, uiteraard wilde we ook een soort van Boytje. We hebben een Klein huis en niet zo heel veel ruimt en gingen rond kijken voor een wat oudere hond. Toen we het hier over hadden zijden me schoonouders, is het niet wat om te kijken hoe het gaat als we Boytje hier laten. Dit had ik uiteraard niet verwacht maar we antwoorden al snel JAA.
En wat gebeurde er:
S’avonds na dat we uitgebreid gestoeid, gespeeld en flink geknuffeld hadden gingen we slapen en Boytje kwam bij ons liggen. De volgende dag bleek je vol energie zitten en was er geen moment wanneer je niet wilde spelen, bij deze hadden we besloten dat we Boyje zouden over nemen.
Na al die jaren kan ik me geen beter maatje voorstellen, we hebben momenten gehad dat we heel vaak naar de dierenarts met je moesten, je werd toen echt ons zorg kindje, na lange tijd kwam je er weer boven op na een hoop fysio en laser behandelingen.
Totale verbazing bij mij
Je hebt mij toen het meest verast toen wij voor het eerst met Bradley onze zoon thuis kwamen uit het ziekenhuis, je hebt een hekel aan kinderen en naar die doe je altijd goed lelijk, grommen en zelf lippen optrekken. Maar toen wij binnen kwamen en we eindelijk zaten werd er flink gesnuffeld en uiteindelijk ging je brad likken. Dit veroorzaakte bij mij tranen van geluk, dit had ik niet ECHT niet verwacht dat je zo goed zou reageren. Had wel verwacht dat het niet zo probleem was maar dit was fantastisch.
Nu zijn we al bijna 2 jaartjes en ben je nu al 11 jaar, we merken de laatste tijd dat de ouderdom er flink bij je inslaat. Je gaat blaffen op de meest raarste momenten, ziet niet altijd alles meer of hoort niet alles meer goed.
Maar dan nog, pin me allerliefste Brom / knuffel beertje, ik kan me geen leven meer voorstellen zonder jou, je bent me kind en ik hou zielsveel van jou.
Wil jij ook een verhaal delen over jouw hondje? Neem dan contact met ons op!