Schoothondje Quinty

Sinds ik Quinty in huis nam, bleek het al snel een echt schoothondje te zijn. Uiteraard keek ze eerst de denkbeeldige kat uit de boom, maar het onderlinge vertrouwen was er vrij snel.

Zodra ze nu waarneemt dat ik op mijn gemak zit, komt ze op mijn schoot liggen. Af en toe draait ze zich eens om, maar de pootjes strekken is er eigenlijk niet meer bij. Het is een soort twee-eenheid geworden. Het is voor haar een automatische actie: hup, bij het baasje op schoot.

Ook als ik (op de bank) lig (niet vanwege luiheid, maar voor ontspanning of rusten) kruipt ze bij me en gaat ze tegen me aan liggen.

Ik vind het prima. Het is de unieke band tussen baasje en hond. Een hechte relatie. Ze kijkt regelmatig om. Ook tijdens het uitlaten doet ze dat veel – misschien om zekerheid te hebben dat ik er nog bij ben. Ik vind het super een hond te hebben.

Dit is mijn 4e. Ik stap meestal op elke hond af. Groot of klein. Jong of ouder. Een hond is een heerlijkheid. De trouwe viervoeter. Zo wordt het niet voor niets genoemd toch?

😉 Franky